Bu konuda en doğru açıklamayı Uruguay U17 milli takım teknik direktörü Fabian Coito'nun yaptığını düşünüyorum. Güney Amerikalı çocukların kariyer seçimlerinde ebeveynlerinin fikirlerinin belirleyici unsurlardan biri olduğuna ve onların da bu doğrultuda kendilerine bir gelecek çizdiklerine inanıyorum. Bu çocukların büyük bir çoğunluğu nispeten zor şartlarda yetişiyor ve ne kadar etkili olduğu tartışılır futbol eğitimi gördükten sonra belli bir seviyeye ulaşıyor. Maddi durumunu da göz önünde bulunduran ebeveynlerin bir nevi haklı baskısı ve çocuklarının yeteneklerini sergileyebileceği, daha kısa sürede kendini gösterip para kazanabileceğini düşündükleri için de forvet olmalarını istemeleri, piyasada çok iyi Güney Amerikalı santrfor oyuncu bulunmasının yegane sebebi. Burada belirleyici faktör; oyuncunun azmi ve genetik yapılarına işlenmiş özel yeteneklerin ne boyutta olduğu. Hızlılar, çevikler ve adeta golü kokluyorlar. Avrupa'da ise genç oyuncular için bu detaylar sorun teşkil etmiyor. Her şey daha farklı ve sistemli işliyor. Belki de modern olmanın sınırları zorlandığında bu sorunlar baş göstermeye başlıyor. Ülkemizde ise sorunlar, Arsene Wenger'in değindikleri ile sınırlı değil, çok daha vahim.
(Bu yazı FourFourTwo 2014 Mart sayısında, mektup bölümünde yayınlanmıştır)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder